خوب، بد، دوست داشتنی‌های کارکردن از هرجا

تعداد زیاد و روبه‌رشد افرادی که از اتاق‌های نشیمن، فضاهای کار اشتراکی، و قهوه‌خانه‌ها به عنوان دفاتر کار خود استفاده می‌کنند، بی سر و صدا در حال بازسازی روش کار و زندگی ما هستند.

ایدن یکی از افرادی است که توانسته دستمزد خود از ارائه خدمات تجاری برای یک کارگزار املاک در نیویورک را صرف خرید خانه و راه‌اندازی یک کسب‌وکار کوچک در شمال ایالت کند.

راب یک توسعه دهنده‌ی وب است که نیمی از هفته را برای پرهیز از رفت‌وآمد به دفترش در منهتن به صورت دورکاری از بروکلین کار می‌کند.

مگ لاوالت یک طراح داخلی است که از مزایای زندگی و انجام بخش زیادی از کارش در منطقه روستایی شمال ایالت نیویورک، و حضور در شهر نیویورک برای دیدار با مشتریانش بهره می‌برد.

همه این افراد معتقدند بر خلاف برخی کاستی‌ها با برگزیدن شیوه‌ی دورکاری و رها کردن خودشان از محل‌های معین نزدیک به کارفرمایان، کیفیت زندگی‌شان را بهبود داده‌اند.

در حالیکه افراد دورکار مرز بین زندگی شخصی و کارشان را تا حدودی در هم آمیخته‌اند، اما می‌گویند در قیاس با زمانی‌که در دفاتر سنتی کار می‌کردند، خوشحال‌تر هستند و اغلب کارآیی بیشتری دارند.

این افراد بسته به نحوه‌ی محاسبه ی ما گروهی شامل ۵.۳ درصد (از افرادی که معمولا از خانه کار می‌کنند) تا دو سوم (افرادی که همیشه دورکاری می‌کنند) نیروی کار آمریکا را تشکیل می‌دهند.

این تعداد از زمانی‌که در دهه‌ی اخیر امکان ارتباط باندپهن مطمئن و قدرتمند فراهم شده، در حال افزایش است.

تغییرات ناشی از دورکاری به تدریج و به گونه‌ای رخ داده که جلب توجه نکرده. اما عمومیت یافتن این پدیده به شکلی است که شیوه‌ی کار ما، ابزار کار، نحوه‌ی ارتباط کاری و حتی ساعات کاری ما را تغییر می‌دهد.

این موضوع همچنین روی مهاجرت مردم از شهرهای بزرگ به مناطق کم جمعیت‌تر، صعود معاملات املاک تجاری، محل قرارگیری آنها و چگونگی طراحی فضاها نیز اثر می‌گذارد.

آنچه که به ندرت در بین بخش معینی از کارکنان رخ میداد امروز به سرعت در حال تبدیل به یکی از ویژگی‌های مشاغل آینده است.

فراز و نشیب های دورکاری

در زمان رکود اقتصادی بزرگ سال ۲۰۰۸ بیشتر شرکت‌های آمریکایی با هدف کاهش هزینه‌ها شروع به محدود ساختن فضای کاری کرده و به کارکنان اجازه دادند، ‌یا آنها را تشویق کردند که از خانه کار کنند.

اما آنچه که بر اساس یک ضرورت خلق شده بود، مدت‌ها پس از بهبود اقتصادی نیز کنار گذاشته نشده و روشن شد که دورکاری علاوه بر کاهش هزینه ی اجاره دفتر کار مزایای دیگری هم دارد.

در حالیکه هنوز باید اثرات گسترده‌ی دورکاری در صنایع مختلف و در بازه‌ی زمانی گسترده‌تری بررسی شود، پژوهش‌های اولیه نشان داده که موجب افزایش کارآیی و کاهش گردش مالی بخش کارکنان شود.

پژوهش اخیر موسسه بررسی‌های تجاری هارواد درباره کارکنان دفتر ثبت امتیازها و علائم تجاری آمریکا نشان داده که پس از انتقال به شیوه ‌ی دورکاری میزان خروجی آنها ۴.۴ درصد بهبود یافته در حالیکه تعداد موارد بازنویسی ناشی از درخواست تجدیدنظر افزایش قابل توجهی نداشته.

همچنین یک پژوهش که توسط دانشگاه استفورد روی یک موسسه چینی گردشگری با ۱۶،۰۰۰ کارمند انجام شد، نشان داده که دورکاری باعث افزایش رضایت کارکنان شده است.

ایدن که حالا دورکاری می‌کند در این باره می‌گوید:«حالا مزاحمت افرادی که در محل کار در حال حرف زدن هستند کمتر شده و من کارآیی بیشتری دارم و قادر هستم که تمرکز کنم و فضای کاری خودم را بسازم.»

اوسوریا که یک توسعه‌دهنده در دفتر شورای روابط خارجی است می‌گوید در خانه کارآیی بیشتری دارد:«در دفتر کار، وقفه بابت خوردن قهوه، گپ و گفت با دیگران و وقفه‌هایی هست که در خانه وجود ندارد.»

شرکت بافر که کارهای مدیریت شبکه‌های اجتماعی را انجام می‌دهد در طی یک نظرسنجی درباره‌ی دورکاری دریافت که ۹۹% از افرادی که دورکاری می‌کنند مایل هستند این وضعیت را ادامه دهند یا دست‌کم بخشی از دوره‌ی کاری‌شان به این شکل باشد و ۹۵% از افراد این شیوه‌ی کار را به دیگران پیشنهاد می‌کنند.

این شیوه‌ی کار برای اولیائی که به دلیل مسئولیت‌های ناشی از نگهداری فرزند نیازمند برنامه انعطاف‌پذیرتری هستند، یک موهبت است، گرچه کار در خانه با وجود کودکان مشکلات خود را دارد.

به طور کلی پذیرش روزافزون دورکاری توسط شرکت‌ها گواه این است که انعطاف‌پذیری و ارائه‌ی گزینه‌های بیشتر به کارکنان برای ایجاد تعادل بین کار و زندگی شخصی آنها اهمیت دارد.

همچنین در اقتصادی که در وضعیت اشتغال کامل است، کارفرمایان برای ارائه ی گزینه دورکاری به کارکنان خود تحت فشار هستند. تعداد بی‌شماری از کسب‌وکارهای‌نوپا از ابتدای کارشان به صورت دورکاری فعالیت می‌کنند.

شرکت تولید رایانه Dell که دفتر مرکزی در تگزاس دارد، درخواست کرده که دست‌کم ۵۰% از کارکنانش به صورت دورکاری فعالیت کنند.

آمازون در سال ۲۰۱۹ تعداد ۳،۰۰۰ کارمند دورکار برای بخش خدمات مشتریان استخدام کرده و به همین دلیل در فهرست ۱۰ شرکت برتر در زمینه دورکاری قرار دارد.

در حالیکه در این فهرست گروه یونایتد هلث، سلزفورس و ساپ هم قرار دارند که از شرکت‌های شناخته شده در این زمینه هستند.

کیت لیستر رئیس شرکت تحلیل‌های جهانی فضای‌کار Global Workplace Analytics می‌گوید: «این شیوه نه یک تغییر کاربردی بلکه یک ابتکار عمل راهبردی است.»

دورکاری مشکلات خودش را هم دارد. برخی افراد دوست ندارند در همان محلی که زندگی و استراحت می‌کنند، به کار هم مشغول باشند، همچنین خلق و حفظ فرهنگ کاری شرکت بدون اینکه افراد در یک محل با هم باشند، دشوار است.

ایدن در این باره می‌گوید:«در برخی موقعیت‌ها خوب است که ارتباط رو در رو برقرار شود. گرچه من هنوز با همه‌ی همکارانم هر روز صحبت می‌کنم.»

در همین حال وقتی که افراد با استفاده از فناوری با یکدیگر مرتبط هستند، توقف کار دشوار است.

پژوهش شرکت بافر هم بر این نکته تاکید دارد که ایرادهای مشترک دورکاری شامل ناتوانی در قطع کار، تنهایی و دشواری همکاری است. قابلیت انعطاف‌پذیری دورکاری می‌تواند منجر به ایجاد یک فرهنگ ماندگار شود.

شاید تعجب برانگیز باشدکه کار در خانه می‌تواند کارکنان را به سمت کار کردن طولانی‌تر از فعالیت در یک دفتر اداری سنتی سوق دهد.

استیو کینگ یکی از شرکای شرکت مشاور تجاری Emergent Research می‌گوید:«خبر خوب آن است که الزام به کار کردن از ابتدای صبح تا عصر (۹ تا ۵) از هم گسسته.

اما خبر بد آن است که الزام به کار کردن از ابتدای صبح تا عصر (۹ تا ۵) از هم گسسته!

بسیاری از افراد از اینکه چنین الزامی برداشته شود خرسند هستند چرا که می‌توانند به نحو دلخواه ترتیب زندگی‌شان را انتخاب کنند و در قبال آن می‌دانند که برخی اوقات تا ساعت ۹ شب باید به ایمیل‌ها پاسخ دهند.»

چگونه کار می‌کنیم

دورکاری در واقع چیزی بین همیشه در دفترکار و همیشه دور از آن است. اما ویژگی ثابت آن حق انتخاب است.

در شرایطی که دورکاری در حال تبدیل به یک فرهنگ عمومی است اما همچنان برای انواع مشخصی از کارکنان به عنوان یک گزینه است.

نخست آن که دورکاری نیازمند دسترسی به ارتباط قابل اعتماد باند پهن است تا بتواند تماس‌های ویدیوئی را هم پوشش دهد.

از آنجا که بسیاری از مناطق روستایی آمریکا به اینترنت باندپهن دسترسی ندارند، دورکاری به مناطقی با این قابلیت محدود شده.
رشد دورکاری همچنین بیشتر بر کارکنانی متمرکز شده که تحصیلات بیشتر و البته رفاه بیشتری دارند.

اگرچه کارهای مبتنی بر شخص دارای عناصر بیشتری برای اجرا و انجام شدن از راه دور است. پیشرفت‌های فناوری امکان دورکاری را فراهم کرده اما اینک نیازمندی‌های کارکنان دورکار فناوری را به پیش می‌برد.

هر ماه نرم‌افزارهای ارتباطی محیط کار معرفی می‌شوند و وعده می‌دهند که Slack بعدی بهتر و کارآمدتر است.

به تازگی نرم‌افزار کنفرانس ویدئویی Zoom معرفی شد و سازندگان تجهیزات سخت‌افزاری قول تولید دوربین‌ها و نمای بهتری را داده‌اند و همه امیدوارند که ارتباط تصویری، طبیعی‌تر شود.

اما باید یادآوری شود که همین فناوری‌ها در دفاتر نیز مورد استفاده است. لیستر می‌گوید:«در دنیای واقعی هم شما وقتی که ۹ متر، ۹ طبقه، یا ۹ کیلومتر دورتر هستید، احتمالا با همکارتان از راه دور در ارتباط هستید.

ابزارهایی که موفقیت همگان را تضمین می‌کند، همان ابزارهایی است که برای دورکاری به آنها نیاز دارید.»

همچنان‌که شرکت‌ها به دنبال راه‌هایی برای کاهش هزینه و زمان اجرای کارها هستند تا چابک‌تر شوند، نوع کاری که افراد انجام می‌دهند هم تغییر کرده. کینگ در اینباره می‌گوید: عادت داشتیم در برج خودمان بنشینیم و کار کنیم.

اما اینک کارها بیشتر از قبل متنوع شده. اگر که در حوزه بازاریابی کار می‌کنید، بهتر است از امکانات فناوری اطلاعات هم استفاده کنید.

اگر درکار بازاریابی و توسعه فروش هستید بهتر است زنجیره تامین را هم درگیر کنید.» کار کردن بین بخش‌های سازمان، که احتمالا در دفاتر دیگری مستقر هستند، نیازمند انعطاف و تماس از راه دور است چرا که جمع کردن همه گروه‌های کاری در یک محل و یک زمان دشوار است.

وقتی که افراد امکان انتخاب دارند، رفت‌وآمد نکردن را برمی‌گزینند: سریع‌ترین رفت‌وآمد آن است که اصلا انجام نشود!

فضای کار فیزیکی

دورکاری علاوه بر اینکه موجب کاهش نیاز به حضور در دفاتر می‌شود، تاثیری ژرف بر طراحی فیزیکی دفاتر دارد، موضوعی که فراتر از داشتن ارتباط وای. فای. و تعداد بیشتر پریز برق است.

در حالیکه خانه محل تمرکز است، شرکت‌ها تلاش می‌کنند دفاتر کار را به نحوی تغییر دهند که محلی برای همکاری باشد.

جولی ویلان، رئیس بخش پژوهش در شرکت املاک GBRE می‌گوید: «تنها ۵۰% از فضاهای کاری اختصاص به محیط‌هایی دارد که در آنها بتوان سر را پایین انداخت و کار کرد، در حالیکه روزگاری بیشتر فضاهای کاری چنین ویژگی داشت.»

این بدان معناست که از تعداد دیوارها کاسته و بر تعداد فضاهای ملاقات افزوده شده.

ویلان معتقد است که برای یک فضای کاری امروزی چهار نوع فضا ضروری است:

1. فضای تمرکز
2. فضای همکاری
3. فضای خصوصی برای مکالمات اختصاصی
4. فضای عمومی

امروز فضاهای کاری به دلایل زیادی از جمله رنگ‌های خنثی و قرار ندادن غرفه‌های خاکستری معمولی در همه جا بیش‌تر از پیش حس خانه را منتقل می‌کنند.

لاوالت که یک طراح داخلی است می‌گوید:«امروز مردم برای راحتی و تجملات در خانه‌شان بیشتر هزینه می‌کنند؛ چرا که وقت بیشتری را در آن می‌گذرانند.

من در طراحی دفاتر از شیوه ی سکونت‌گاه‌ها استفاده می‌کنم. به این ترتیب دفتر کار به جای محل کار حس خانه را منتقل می‌کند.» او در طراحی دفاتر کار به جای فرش از گلیم استفاده می‌کند.

همچنین نور هالوژن یا ال. ای. دی. را به جای لامپ‌های فلورسنت به کار می‌گیرد. همه این تغییرات برای آن است که افراد را در دفاتر نگه داریم تا در وهله‌ی نخست برای شرکت کار کنند.

دورکاری همچنین باعث گسترش فضاهای کار اشتراکی شده که در آن افراد می‌توانند بدون نیاز به حضور در همه‌ی روزهای هفته، برخی از ساختارها و امکانات یک دفتر را در اختیار داشته باشند.

این نوع فضاها به بهره‌برداران اجازه می‌دهد که از اجاره‌های درازمدت خودداری کرده و اجاره ی کوتاه مدت حتی به صورت ماهیانه داشته باشند.

این نوع فضاها در حال حاضر بر اساس ارزیابی CBRE حدود ۲% از فضاهای اداری را تشکیل می‌دهند و انتظار می‌رود تا سال ۲۰۳۰ تا ۱۳% رشد کنند.

این بدان معناست که شرکت‌هایی که فضای اداری اجاره می‌دهند مانند گذشته دچار رکود نشده‌اند.

همچنین این در صورت بروز رکود به معنای عدم اطمینان بیشتر برای صاحبان ساختمان و فضاهای کار است، هرچند ولان می‌گوید: «در زمان بروز رکود شرکت هایی که مجبور به کاهش هزینه‌ها هستند، به این فضاها منتقل می‌شوند و تقاضای بیشتری برای آنها ایجاد می‌کنند.

کجا زندگی می‌کنیم

ده سال پیش حتی با ورود فناوری ارتباط برخط، که مردم را قادر به کار از همه جا کرد، مردم به حضور در شهرهای بزرگ ادامه دادند که به تعبیر کینگ «یک تناقض مکان» است.

اما این وضعیت در حال تغییر است. کینگ عقیده دارد:«تاثیر اجتماعی دورکاری این است که ما بالاخره شروع به درک آن چیزی می‌کنیم که در نخستین غرش اینترنت وعده داده شده بود: انعطاف‌پذیری بیشتر در همان جایی که زندگی می‌کنیم.»

دورکاری به کارکنان امکان می‌دهد تا رکود در دستمزد‌ها را با زندگی در مناطق کم هزینه‌تر جبران کنند. افراد دورکار همچنین پول و توانایی‌های خود را به محیط‌های کوچکتر می‌برند.

برخی از این مناطق حتی مشوق‌هایی هم به افرادی که در آنجا ساکن می‌شوند اختصاص می‌دهند. به عنان نمونه ورمونت به افرادی که به آن منطقه بیایند و زمان و پول خود را آنجا صرف کنند، امتیازی معادل ۱۰،۰۰۰ دلار می‌دهد.

ماساچوست به افرادی که از خانه کار می‌کنند ۲،۰۰۰ دلار اعتبار مالیاتی می‌دهد.

آینده چه چیزی برای ما دارد

همچنان‌که دورکاری عمومیت پیدا می‌کند، اثرات بیشتری برجا می‌گذارد. پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۵۰ ، ۷۰% از نیروی کار دست‌کم ۵ روز در ماه را از خانه کار کنند.

پذیرش فعلی این شیوه، باعث می‌شود که در طول زمان فراگیر شود. ولان در این‌باره می‌گوید: « این‌که لازم است هر کس ۴۰ ساعت در هفته از یک محل و هر روز کار کند، حتی نسبت به آنچه که امروزه انجام می‌شود، قدیمی‌تر است.»

آنچه که امروز توسط برخی کارفرمایان به عنوان یک امتیاز عرضه می‌شود، به زودی تبدیل به یک ضرورت می‌شود. اگر دورکاری محصول تقاضا برای تعادل بهتر بین زندگی و کار هست، آینده می‌تواند به سود طرف زندگی این معادله باشد.