وقتی چارلز داروین ۹ سال داشت، او را برای تحصیل به مدرسه شبانهروزی علوم پزشکی فرستادند. پدر بزرگش، دکتر اراسموس داروین، از پزشکان معروف و طبیعیدانان بزرگ زمان خود بود و ظاهرا تنها چارلز بود که هوش و استعداد چندانی نداشت. در دوران تحصیل، او را شاگردی کودن و تنبل میخواندند. در خاطراتش مینویسد: «همه معلمانم و بیش از همه پدرم تحقیرم میکردند، چراکه معتقد بودند سطح هوشم پایینتر از استاندارد هوش در بین همسن و سالهایم است.» سال ۱۸۲۷، پدر داروین ناخشنود از اینکه پسر جوانش علاقهای به پزشکی نشان نمیدهد، نام او را در کالج کریست دانشگاه کمبریج نوشت، تا در لباس روحانیت درآید. اما چون در آن زمان بسیاری از طبیعیدانان روحانی بودند، داروین در کلاسهای تاریخ طبیعی «هنسلو» شرکت کرد و چیزی نگذشت که محبوبترین شاگرد وی شد.
مطلب قبلی
مطلب بعدی