ماجراي استارتاپي که از سال 2011 تاکنون توانسته هنرمنداني از 60 کشور جهان را به هم متصل کند و تمام مراحل دوخت، طراحي پارچه و توليد انبوه کفش را بر عهده بگيرد، به آشنايي دو جوان برمي‌گردد که هردو براي سفر به آرژانتين رفته بودند. ماجراجوياني که يکي مسافري از هند بود و براي کامل کردن پازل جهانگردي‌اش آمريکاي جنوبي را برگزيده بود و ديگري تازه فارغ‌التحصيلي که براي يادگيري زبان اسپانيايي و کار داوطلبانه در سازماني مردمي به آرژانتين رسيده بود. آنجا بود که آشنايي اين دو نفر زمينه ايده‌پردازي و راه‌اندازي وب‌سايتي هنري را براي آشنايي هنرمنداني که علاقه به طراحي و دوخت و دوز کفش و جوراب دارند، فراهم کرد و نتيجه آن شکل‌گيري سايت bucketfeet شد که امروز برندي جهاني به ارزش 14 ميليون دلار است.
آرون فايراشتاين که تازه کالجش در آمريکا را تمام کرده بود، در آرژانتين با راجا نماني که بک پکري از هند بود، آشنا شد. آرون در ان.جي.اويي که براي کمک به کودکان فقير در آنجا مشغول بود، راجا را ملاقات کرد و هردو تصميم گرفتند براي راه‌اندازي يک ليگ فوتبال بين کودکان براي آن‌ها کفش مناسب تهيه کنند. آرون که خودش در رشته طراحي درس خوانده بود، با کمک مالي راجا چند جفت کفش براي بچه‌ها طراحي و تهيه کرد. شايد همين لحظه بود که سرآغاز شکل‌گيري «باکت فيت» را رقم زد. وب‌سايتي که هم‌اکنون بيش از 13 هزار هنرمند، طراحان آن از گوشه و کنار جهان هستند. اين دو جوان بعد از مسابقات فوتبال بچه‌ها از هم جدا شدند و آرون يک جفت کفش يادگاري براي راجا طراحي کرد. راجا درباره شروع همکاري‌شان مي‌گويد: «مي‌رفتم که کشورهاي ديگر آمريکاي جنوبي را بگردم و سفرم را با کفش‌هاي نو تمام کنم. وقتي در پروازي به سمت دبي و بازگشت به خانه بودم، به سرم زد که چرا روي ايده آرون سرمايه‌گذاري نکنم و کفش‌هاي خلاقش را تبديل به برندي براي فروش در جهان نکنم.» سرنوشت روشن باکت فيت بعد از اسکايپ کردن مداوم اين دو و رفتن راجا به شيکاگو در سال 2011 کليد مي‌خورد. باکت فيت با مطالعه بر روي بازار کفش و پيدا کردن يک آژانس سرمايه‌گذاري در چين کارش را آغاز مي‌کند. سرمايه اوليه اين برند 60 هزار دلار بود، که با آن نه‌تنها سايت لانچ مي‌شود که حدود 2 هزار جفت کفش طراحي و توليد مي‌شوند. طراحي‌هايي که متعلق به فايراشتاين و دوستان دوران کالجش بودند. جف کانتلاپو، که دومين سرمايه‌گذار رسمي باکت فيت است، درباره اين ايده مي‌گويد: «آنچه درباره اين دو جوان مرا به وجد مي‌آورد، پايه‌گذاري ايده‌شان بر مبناي هنر بود، نه توليد. آن‌ها مي‌خواستند کفش‌ها را طراحي کنند، نه اينکه تنها بفروشند. کفش‌هايي که از طريق هنرشان آدم‌هاي سراسر دنيا را به هم متصل مي‌کنند.» روند ورود هنرمندان به باکت فيت اين‌گونه است که هر هنرمندي يک ايده طراحي کفش را در وب‌سايت آپلود مي‌کند و جزئيات طرح و رنگ آن مشخص مي‌شود. وب‌سايت با توجه به امتيازي که کاربران به طراحي مي‌دهند و تعدادي که آن را پيش‌خريد مي‌کنند، توليد طرح را با تعداد مشخصي کفش توليد مي‌کند و آن را به خريداران در هر نقطه از جهان مي‌فرستد. آرون که نه‌تنها مديرعامل اين برند، که اولين طراح و ايده‌پرداز آن است، مي‌گويد: «هميشه در دوران مدرسه گمان مي‌کردم که هنر از ميان بچه‌ها رخت بربسته. تمرکز اصلي بر درس‌هاي فني و رياضي و علوم بود. هنر حاشيه زندگي ما شده بود و در دوران دانشگاه با اينکه در رشته هنري درس مي‌خواندم، احساس مي‌کردم جايي در ميان کسب‌وکارها ندارم. باکت فيت مرا به آينده هنر طراحي اميدوار کرد و کمکم کرد تا نام هنرمندان بي‌نشان از هرکجاي جهان را روي پاي آدم‌ها حک کنم.»
