انالله وانااليه الراجعون
رحلت رفیق، داغ بزرگیست. رفتن یک دوست، دلشکن . درگذشت اندیشمند فرزانه ، بسی دردناک است. فقدان هموطن اثرگذار، جانکاه . اکنون همه اینها به یکباره و یکجا نصیب من شده است؛ “دکتر محمود شیخ زین الدین درگذشت”. باورنکردنی ست. یعنی اصلا نمیخواهم که باور کنم این تلخ خبر را. اما انگار چاره ای نیست. حالا انگار باید به زمین و زمان چنگ بیندازم و بهانه های آنچنان برای دلم بتراشم از نبود “شيخ ” عزیز.
آری درست است؛ “مردن عاشق نمی میراندش/در چراغی تازه میگیراندش”. اما حالا باید در کدام چراغ جست و جویت کنم محمودجان؟
تا همین امروز که رفتی به پیشواز ملک الموت، لهجه اصفهانی شیرین ترین صداها بود. شیرینی لهجه ات با حلاوت کلامت چه شکرستانی به راه می انداخت. اما از این پس با شنیدن لهجه اصفهانی، تنها بغض خواهم کرد محمود نازنین!
دلم برای خودم میسوزد که رفیقی شفیق را از دست داده ام. دلم برای وطنم میسوزد که اندیشمندی برومند را در خاک پاکش فرو خواهد خورد.
دکتر محمود شیخ زین الدین گنجی بود که با رنج مقدس و والا به دست آمده بود.
این ضایعه بزرگ را به خانواده بزرگوار او و جامعه علمی کشور تسلیت می گویم. با این حال من هیچگاه مرگ این مرد را باور نخواهم کرد و در قلبم زنده نگاهش خواهم داشت. جایش بهشت.
پرویز کرمی
مشاور معاون علمی و فناوری رییس جمهور و دبیر ستاد توسعه فرهنگ علم، فناوری و اقتصاد دانش بنیان معاونت علمی
