خبر ریزش آوار در روستاهای کرمانشاه، دلتان را می‌لرزاند. چند لباس گرم، کمی کنسرو و یکی دو پتو را بقچه‌پیچ می‌‌کنید و برای زلزله‌زدگان می‌فرستید. غم چشم‌های گریانشان روی دلتان نشسته اما امروز، محکم‌تر قدم برمی‌دارید. انگار با وجود دردی که روی دلتان سنگینی می‌کند، امروز از نقطه‌ای که روی آن ایستاده‌اید، راضی‌ترید.
محققان می‌گویند کسانی که به آدم‌های دیگر کمک می‌کنند و داشته‌هایشان را با آنها قسمت می‌کنند، حالی شبیه به شما دارند. از نظر آنها، فرقی نمی‌کند که در کدام گوشه جهان زندگی کنید و به چه کسی، به چه شکلی کمک کنید. چراکه در هر حال، گرفتن دست یک انسان، غذا دادن به یک حیوان یا پناه دادن به پرنده‌ای که بالش آسیب دیده و روی برف‌ها افتاده، می‌تواند زندگی را برایتان پرمعناتر کند.
آنها در بررسی‌هایشان، ثابت کردند که با کمک کردن به دیگران و انجام کارهای خیر، قسمتی از مغز که با پاداش گرفتن فعال می‌شود، درگیر شده و احساس رضایت، وجود خیران را فرا می‌گیرد. از نظر آنها صرف پول، وقت و توانایی‌هایتان برای خدمت کردن به دیگران، حالتان را خوش می‌کند و رضایت‌تان از زندگی را بیشتر می‌کند.
به باور آنها، چه نیمی از غذایتان را به یک کودک کار بدهید و چه برای پرستاری از کودکان آسیب‌دیده، راهی کرمانشاه بشوید، دنیایی از شادی، آرامش و رضایت وجودتان را غرق خود می‌کند.
جالب اینجاست که با توجه به بررسی‌های انجام‌شده، افراد مذهبی، کسانی که تحصیلات بالاتری دارند، افرادی که صاحب یک خانه هستند، کسانی که ازدواج کرده یا زندگی مستقل دارند و آنهایی که در شهرهای کوچک زندگی می‌کنند، بیشتر به یاری کردن دیگران تمایل دارند و کسانی که دردی مشترک با دیگران دارند یا شرایطی شبیه آنها را تجربه می‌کنند، بیشتر از دیگران برای کمک کردن داوطلب می‌شوند و از داشته‌هایشان می‌گذرند.
