به نظر سوال آسانی می‌آید، اما قوانینی که بر این سوال حاکم است آن را پیچیده کرده و دعاوی زیادی ایجاد کرده است. آخرین قوانین، زمان کار را از اولین تا آخرین مشتریان در روز می‌دانند و همچنین این قانون شامل کسانی که جای خاص و روتینی برای کار کردن ندارند نیز می‌شود.
چرا ساعت کاری تا این اندازه مهم است؟
ساعت کاری می‌تواند بر زمان کار، دوره‌های استراحت و مرخصی با حقوق و همچنین دستمزد اثرگذار باشد. برای مثال یک مورد شامل حدود ۷۵ کارگر بود که با خودرو شرکت از خانه‌هایشان به مکانی می‌رفتند و باید تاسیساتی را نصب و یا تعمیر می‌کردند.
مسافت طی شده از خانه‌هایشان تا محل ماموریت متغیر و گاهی بیش از ۱۰۰ کیلومتر بود. آن‌ها جزئیات ماموریت آن روز را از طریق برنامه‌ای از تلفن‌های همراهشان دریافت می‌کردند که نشان می‌داد مسافت طی‌شده جزء ساعت کاری آن‌ها محسوب نمی‌شود. این کارگران خواهان به چالش کشیدن این موضوع و شفاف‌سازی در مورد ساعات کاری شدند.
نتیجه چه شد؟
زمان مسافت طی‌شده در آغاز و پایان هرروز باید برای این کارگران به‌عنوان ساعت کار محاسبه می‌شد. چراکه ساعت کاری به‌عنوان زمان مصرف‌شده برای انجام کار تعریف شده است.
اما این لایحه زمانی اجرایی شد که دستورالعمل اروپایی، که در انگلیس بر اساس قوانین ساعت کاری سال ۱۹۹۸ پایه‌گذاری شد، در مورد مسئله مسافرت کردن به محل کار و برگشتن از آن و یا در بین دو نقطه کاری شفافیت لازم را نداشت.
قوانین تازه
سفر بخشی جدایی‌ناپذیر از یک کارگر بدون محل ثابت است. سفر رفتن به محل کار و برگشتن به‌عنوان زمان کار در نظر گرفته شد. بنابراین سفر کارگران به‌عنوان بخشی از کار جهت ارائه خدمت تصویب شد. در زمان این سفر کارگران نمی‌توانستند وقت خود را به‌دلخواه بگذرانند و درحقیقت در اختیار کارفرما بودند.
کارفرما می‌توانست به خواست خود محل کار را تغییر دهد و یا آن را کنسل کند. در چنین حالتی کارگران مجبورند طبق درخواست جدید کارفرما رفتار کنند. البته باید این را هم گفت که سفر، دستمزد کارگران افزایش اجتناب‌ناپذیری در هزینه‌های کارفرما خواهد داشت. و این مسئله کارفرمایان را مجبور می‌کند کسب کارهای ثابت را بر کارهایی که مکان ثابتی ندارند ترجیح دهند.