گاه نقص جسمی نه تنها مانعی برای پیشرفت آدم‌ها نیست بلکه سکوی پرتابشان می‌شود. بنابراین افرادی که با داشتن شرایط سخت جسمی، کار اقتصادی انجام می‌دهند، به نوعی به معلولیت یا سایر مشکلات جسمی خود «نه!» بزرگی می‌گویند. «تیم دوگان» پسر ۱۵ساله اهل فیلادلفیای آمریکاست که استارتاپی در زمینه حل مسائل ریاضی را بنیان‌گذاری کرد. نرم‌افزار طراحی‌شده توسط او و همکارانش «نمو» (Numo) نام دارد که یکی از نرم‌افزارهای موفق کمک‌درسی در زمینه حل مسائل ریاضی محسوب می‌شود و دانشجویان و دانش‌آموزان مهم‌ترین مشتریان این استارتاپ هستند.
راه‌اندازی استارتاپ مُسکن بیماری‌ام شد
پنج سال پیش بود؛ با ویلچر از بیمارستان خارج شدم در حالی که زانویم به اندازه یک خربزه ورم کرده بود چون پزشک ارتوپد استخوانی رشدکننده را در این قسمت از پایم قطع کرده بود. این عمل بارها تکرار شد، چون استخوان هربار بعد از عمل به رشد خود ادامه می‌داد. تا جایی که بعد از هر عمل کمتر از قبل قادر به راه رفتن بودم و حتی به اندازه نیم‌متر هم نمی‌توانستم قدم بردارم. به همین دلیل ۴ سال با عصا راه رفتم. پزشکان نمی‌توانستند دقیقا بیماری‌ام را تشخیص دهند؛ اینکه دقیقا چه اتفاقی برای پای من افتاده که کارهای روزمره‌ام را هم دیگر نمی‌توانم انجام دهم و حتی چند دقیقه روی پایم بایستم. حتی نمی‌توانستم کفش و لباس‌هایم را بپوشم یا برای خرید به فروشگاه مواد غذایی بروم. پزشکی می‌گفت بیماری عصبی عضلانی دارم و دیگری از التهاب استخوان حرف می‌زد و نتیجه همه این حرف‌ها خانه‌نشینی و بیکار شدن من بود. بعد از یک عمل جراحی دیگر، کم‌تحرکی و خانه‌نشینی درنهایت مجابم کرد که الان وقتش است، وقت راه‌اندازی استارتاپ. استارتاپی که همچون دارویی مُسکن بی‌آنکه بدنم را بفرساید، روبه‌جلو هدایتم کرد.
برمی‌خیزم حتی با یک پا
تیم دوگان با از دست دادن یکی از پاهایش دیگر قادر به راه رفتن معمولی بر روی دو پای خود نبود. بعد از اتفاقی که منجر به از دست دادن یکی از پاهایش شد، به گفته خود وی، انجام بسیاری از کارهای روزانه برای او طاقت‌فرسا شده بود و در بسیاری از فعالیت‌ها نیاز به کمک دیگران داشت. داستان ما درباره زندگی فردی است که توانست با وجود نقص عمده جسمی، بر مشکلات خود غلبه کند و راه اقتصادی جدیدی را در پیش بگیرد. بعد از چندین عمل جراحی پیاپی، تیم تصمیم گرفت استارتاپی راه‌اندازی کند، آن هم یک استارتاپ جدید. تیم با همکاری یکی از هم‌کلاسی‌های خود به نام «اولیویا» نرم‌افزاری کاربردی برای حل مسائل ریاضی طراحی کرد و اسمش را «نمو» گذاشت. این برنامه درواقع دوربین ریاضی هوشمندی بود و به‌گونه‌ای طراحی شده بود که به کاربران خود اجازه می‌داد با عکس گرفتن از مسئله ریاضی، روند حل آن را به صورت مرحله‌به‌مرحله ببینند. از آنجایی که مشکل تیم مشکل حرکتی بود، راه‌اندازی استارتاپی فکری می‌توانست راه‌حل خوبی برای شروع یک فعالیت جدید باشد. او با طراحی این نرم‌افزار نشان داد که در شرایط سخت جسمی نیز می‌توان مفید واقع شد و از نبوغ و خلاقیت خود به منظور توسعه و راه‌اندازی مشاغل جدید استفاده کرد.
سرمایه‌گذاران پا پس می‌کشیدند
البته تیم مشکلات زیادی برای ادامه راه خود داشت؛ «یکی از مشکلات اصلی که در راه‌اندازی کارم با آن مواجه بودم، قانع کردن سرمایه‌گذاران بود. آنها به من به چشم فردی معلول و ناتوان نگاه می‌کردند و استارتاپم را جدی نمی‌گرفتند.» از دیگر موانعی که بر سر راه او قرار داشت، رفتن به مجامع مختلف برای معرفی نسخه نمایشی نمو بود، چراکه باید از طریق هواپیما به شهرهای دیگر سفر می‌کرد و رفتن به فرودگاه نیز مشکلات خاص خودش را برایش به همراه داشت. البته او اذعان دارد که گروه دوستانی که با او همکاری می‌کردند، نقش بسیار مهمی در کمک کردن به او در غلبه بر مشکلات داشتند و کمک بسیار بزرگی برای او محسوب می‌شدند.
دنیا به آخر نرسیده
تیم معتقد است ناتوانی او در زمینه شروع یک استارتاپ، دو درس عمده به دیگران می‌دهد؛ درس نخست داشتن ابتکار و روحیه حاضرجوابی است، چراکه فرد معلول نمی‌تواند کارها را مانند دیگر افراد پیش ببرد و بنابراین باید از تمام امکاناتی که دارد استفاده کند. از آنجایی که نمو شرکتی نوپا محسوب می‌شد، آنها نمی‌توانستند هزینه‌های زیادی را برای آن متقبل شوند و بنابراین به دنبال یافتن منابع جایگزین رایگان برای آن بودند و این درست همان چیزی است که ابتکار و خلاقیت و بداهه‌کاری آنها را نشان می‌دهد، اینکه توانستند به صورتی ابتکاری، جایگزین‌های مالی رایگانی را برای نرم‌افزار طراحی‌شده خود بیابند. به طور مثال به جای استخدام کارشناسان مختلف در همه زمینه‌ها، سعی کردند کارهای حسابداری را یاد بگیرند و روند بازاریابی خود را نیز از طریق تلفن‌های همراه پیگیری کنند تا هزینه کمتری داشته باشد. درس دوم نیز روند رویارویی با فاجعه است. هنگامی که این مشکل برای تیم به وجود آمد، تصور می‌کرد دنیا به آخر رسیده در حالی که بنا به گفته خودش، باید با فاجعه درگیر شد و سعی کرد حتی در سخت‌ترین شرایط نیز از زندگی لذت برد. شروع کار با نمو این روحیه را به تیم و همکارانش داد که در صورت از دست دادن یک معامله، رفتن مشتری یا پدید آمدن یک رقیب، نباید احساس کنند که دنیا به پایان رسیده! درواقع معلولیت این درس را به تیم داد که زندگی حتی بعد از حوادث فاجعه‌بار نیز ادامه دارد و ما نیز باید همراه آن به جلو حرکت کنیم. تیم در حال حاضر به درمان‌های فیزیوتراپی‌اش برای به دست آوردن بخشی از توانایی حرکتی خود ادامه می‌دهد، اما معتقد است حتی اگر توانایی‌های گذشته خود را بازنیابد همیشه می‌توان کاری جدید راه‌اندازی کرد، حتی اگر معلولیت‌های سخت جسمی داشته باشید. در پایان تیم دوگان پنج سال پیش، در حالی که تنها ۱۵ سال داشت، استارتاپ حل مسائل ریاضی را از طریق طراحی یک نرم‌افزار بنیان‌گذاری کرد. نرم‌افزاری که به بچه دبیرستانی‌ها کمک می‌کند با یادگیری دروس ریاضی بتوانند در کالج بهتری ادامه تحصیل دهند. درواقع نمو می‌خواهد هر فرد را به یک ریاضی‌دان تبدیل کند.