«اگر شما هم قرار بود روزانه، همانند میلیون‌ها نفر آدم دیگر، چند مایل راه بروید تا به اولین منبع آب در نزدیکی محل زندگی‌تان برسید، آن وقت دیگر آب برایتان به قدری ارزشمند بود که دیگر آن را صرف حمام رفتن نمی‌کردید.» این جملات را لودویک ماریشین، کارآفرین جوان آفریقایی در کنفرانس تد می‌گوید؛ یکی از جوان‌ترین کارآفرینانی که بعد از اختراع پدیده‌ای به نام حمام خشک، در فهرست سخنرانان الهام‌بخش تد قرار گرفته است. او باور دارد امروز بیش از ۲.۵ میلیارد نفر از انسان‌های کره خاکی با بحران آب سالم و آشامیدنی مواجهند و همین توجیه کافی برای خلق لوسیونی ارزان و بهداشتی شده که شبیه به حمام عمل می‌کند و امروز در مراحل تولید انبوه قرار دارد.
لودویک جوان، درباره شکل‌گیری ایده‌ای به نام حمام بدون آب یکی از خاطرات ۱۷سالگی‌اش را بیان می‌کند: «من در لیمپوپو، در مرز لیمپوپو و پامولانگا، در یک روستای کوچک به‌نام موتِ تِما بزرگ شدم؛ جایی که عرضه آب و برق مثل آب‌وهوا غیر قابل پیش‌بینی است. یادم می‌آید که با تعدادی از دوستان در زمستان لم داده و حمام آفتاب می‌گرفتیم. آفتاب لیمپوپو در زمستان واقعا داغ است. بهترین دوستم که کنارم بود گفت «رفیق، چرا کسی چیزی اختراع نمی‌کنه که بتونی به‌راحتی روی پوستت بمالی و لازم نباشه حمام کنی؟» من همان لحظه با خودم فکر کردم قطعا چنین محصولی را می‌خرم.»
این جوان خلاق با روحیه کارآفرینی و کمی تحقیق به آمار عجیبی می‌رسد. نه تنها بیش از ۲.۵ میلیارد انسان در سراسر جهان دسترسی به آب و امکانات بهداشتی ندارند، که از میان آنها ۴۵۰ میلیون نفر در آفریقا زندگی می‌کنند و ۵ میلیون نفر از این تعداد هم در جنوب آفریقا هستند. لودویک می‌گوید: «فهمیدم بیماری‌های مختلفی بر اثر کمبود امکانات بهداشتی در منطقه وجود دارند که یکی از حادترین آنها تراخم است؛ یک نوع عفونت چشمی که بر اثر ورود میکروب به چشم ایجاد می‌شود. این بیماری هرساله موجب کوری دائمی 8میلیون نفر می‌شود و نکته تعجب‌آور آن است که برای جلوگیری از عفونت تراخم، تنها کار شستن صورت است و نه هیچ قرص و داروی دیگری. پس از مشاهده این آمارهای تکان‌دهنده، با خود فکر کردم، هرچند خودم از حمام کردن بیزارم، باید خدمتی به مردمم در راه بهبود بهداشت‌شان بکنم. پس با اسب کوچولوی وفادارم، موبایل نوکیای ۶۲۳۴ شروع به جست‌وجو در گوگل و ویکی‌پدیا کردم. آن زمان من لپ‌تاپ نداشتم و ظرفیت اینترنت هم محدود بود. من برای مصرف یک ساعت اینترنت در کافی‌نت ۲۰ رند (واحد پولی آفریقای جنوبی) پرداخت می‌کردم. پس باید از این منبع محدود به درستی استفاده می‌کردم. در مورد لوسیون‌ها، کرم‌ها، ترکیبات و نقاط ذوب و میزان سمی بودن هر کدام خواندم و سرانجام فرمولی روی کاغذ نوشتم.»
فرمول لودویک چهار سال بعد و پس از نوشتن ۴۰صفحه طرح کاری در همان موبایل کوچک، سرانجام عملی می‌شود و او می‌تواند اولین لوسیون جایگزین حمام در دنیا را بسازد. او مخترع پدیده‌ای به نام حمام خشک می‌شود. او درباره تجربه این خلق تازه می‌گوید: «بدین ترتیب پس از تلاش برای امتحان اختراعم در یک دبیرستان با وجود امکانات محدودی که داشتم، به دانشگاه رفتم، افرادی را ملاقات کردم و ایده‌ام را به مرحله اجرا گذاشتم و ما یک محصول کاملا عملی ساختیم که آماده روانه‌شدن به‌سوی بازار است، بازار ما از پیش موجود است و حالا برند جوان ما باید به دست همان چند میلیون یا حتی میلیارد نفری برسد که دسترسی محدودی به آب تمیز دارند.»
امروز محصول حمام خشک در بازار آفریقای جنوبی به فروش می‌رسد و ایده خلاق لودویک با استقبال زیادی مواجه شده است. «من درباره تبلیغات و بازاریابی محصول حمام خشک چیزهای زیادی یاد گرفتم. مثلا آنکه در جوامع کم‌درآمد افراد به صورت فله‌ای خرید نمی‌کنند. آنها فقط جنس مورد نظرشان را می‌خرند. مثلا یک فرد سیگاری در کشور من با درآمد متوسط یک باکس سیگار نمی‌خرد، چند نخ می‌خرد. حتی اگر تورم وجود داشته باشد و بداند محصول گران‌تر می‌شود. به همین خاطر ما محصولمان را در کیسه‌های کوچک بسته‌بندی کردیم و هر کیسه که برای یک حمام کافی است تنها ۵ رند قیمت دارد (که چیزی معادل هزار تومان ماست).»
به مرور تیم کارآفرینی تازه‌کار درمی‌یابند که محصولشان روزانه در مصرف۸۰ میلیون لیتر آب در لیمپوپو صرفه‌جویی می‌کند. و در سال ۲۰۱۴ این محصول از مقیاس بومی به سطح جهان معرفی می‌شود و به بازارهای بزرگ‌تری راه پیدا می‌کند. چند ماه بعد گوگل لودویک ماریشین را به عنوان یکی از باهوش‌ترین مغزهای جوان دنیا معرفی می‌کند و اولین آفریقایی لقب می‌گیرد که عنوان بهترین دانشجوی سرمایه‌گذار و خلاق نصیبش شده بود. او در انتهای سخنانش به طنز می‌گوید: «من تمام این برند و افتخاراتش را مدیون این هستم که دوست نداشتم حمام کنم!»
