بیست ودو سال قبل که زمزمه ارزش غلات و فراورده‌های آن در سبد خانواده‌های ایرانی به گوش می‌رسید و هنوز خبر چندانی از ماشین‌آلات صنعتی تولید ماکارونی و محصولات مشابه آن در کارخانه‌های ایرانی نبود، چهار خانواده صادقیان، کرمانیان، کرمان‌شاهانی و میثمی تصمیم گرفتند با خرید و واردات فناوری‌های تولید و بسته‌بندی ماکارونی از سوئیس، سفره‌های ایرانی را با این ماده باارزش غذایی آشتی دهد. ماشین‌هایی که قرار بود کیفیتی دیگر به رنگ و بوی ماکارونی ببخشند و از همان آغاز تصمیم داشتند نه‌فقط طعمی متفاوت که بسته‌بندی و ظاهری خلاق دست مشتریانشان بدهند. اکنون بیش از بیست سال از تصمیم اولیه کارخانه «تک‌ماکارون» برای راه‌اندازی یک برند ایرانی با کمک تکنولوژی سوئیسی می‌گذرد و آوازه محصولات تک‌ماکارون ایرانی به سوئیس رسیده و توانسته نام خودش را به‌عنوان برندی جهانی در این کشور ثبت کند. با آنکه برند تک‌ماکارون نسبت به بسیاری از نام‌های خوراکی در ایران عمر کوتاه‌تری داشته، تاکنون از میان تمام همتایانش در عرصه تولید ماکارونی، سه‌بار به‌عنوان برند برگزیده مصرف‌کنندگان داخلی انتخاب شده است و همین موفقیت اعتمادبه‌نفس آن را برای رقابت در بازارهای جهانی بیش از قبل می‌کند. تک‌ماکارونی که از همان روزهای نخست تصمیم گرفت به جای استفاده از شیوه‌های سنتی فرآوری آرد سمولینا، پابه‌پای تازه‌ترین فناوری‌های اروپایی پیش برود و از آغاز هویتی مدرن برای خود دست‌وپا کند.
ساده اما مدرن
وقتی به سرگذشت این برند ایرانی نگاه می‌کنیم، بیش از همه تلاش آن برای همکاری با برندهای بزرگ جهان و وارد کردن تکنولوژی روز دنیا به کشور خودنمایی می‌کند. از میان ده‌ها کارخانه‌ای که در گوشه و کنار جهان به کار تولید خطوط متنوع ماکارونی مشغول بودند، تک‌ماکارون فناوری شرکت بولر سوئیس و فاوای ایتالیا را انتخاب کرد. شرکت‌هایی با تکنولوژی منحصربه‌فرد که مخلوط‌کن‌های متعدد در پروسه تولید و به عمل آوردن آردهای سمولینا را حذف کرده بودند و شاید استفاده از همین خط تولید به‌روز بود که سرعت رشد برند تک را شتاب داد. به طوری که در کمتر از ده سال بعد از تولد این کارخانه، تک‌ماکارون خطوط تولیدش را روزبه‌روز اضافه می‌کرد و در سال 84 ظرفیت تولید بالای 200 تن محصول روزانه را داشت. خاطره روزگار سخت، کارگاه‌های کوچک و دشواری‌های مسیر برند شدن، بخشی تقریبا جدانشدنی از سرگذشت برندهای کهنه‌کار ایرانی است، اما به نظر می‌رسد تک‌ماکارون حال‌وروز متفاوتی داشته باشد. این کارخانه که نه در روزگار سخت اقتصادی شکل گرفته و نه تنش به تن روزهای جنگ و بازار محدود داخلی خورده، از همان آغاز راه با سرمایه‌ای که داشت کارخانه‌ای در 80 کیلومتری شهر تهران راه‌اندازی کرد، کارخانه‌ای که بعد از بیست سال مساحتش را به بیش از 120 هزار مترمربع گسترش داد و بر سیر تا پیاز محصولش نظارت می‌کند.
یک نام و یک نشان
شرکت تک‌ماکارون تنها به تامین نیازهای داخلی و تولید انواع رنگ و طرح ماکارونی از اسپاگتی‌های چند میلی‌متری تا ماکارونی رنگی و پروانه‌ای بسنده نکرده است. این کارخانه آرد بسته‌بندی‌شده و انواع پودر کیک در طعم‌های مختلف هم تولید می‌کند و آن‌ها را نه‌فقط به شهرهای دور و نزدیک ایران که به نقاط دیگری از جهان هم صادر می‌کند. سعید آقاصادقیان، مدیرعامل این کارخانه، باور دارد که کیفیت مطلوب محصولات مختلف ماکارونی، بسته‌بندی زیبا و طراحی‌های جذاب به‌کارگرفته‌شده، کشورهای مختلف حوزه خلیج‌فارس مانند امارات متحده عربی و کویت و بحرین، و کشورهای آسیایی، اروپایی و آفریقایی را به خانواده مصرف‌کنندگان تک اضافه کرده است.
اما فارغ از محصولات متنوع تک‌ماکارون و خطوط شش‌گانه تولیدی‌اش با ظرفیت بیش از 450 تن در روز، آنچه نام تک‌ماکارون را در اذهان ایرانی ماندگارتر از قبل می‌کند، نشان تجاری و لوگوی ساده و فانتزی این برند است. ماکارونی پیچ‌خورده‌ای که چشم در چشم مصرف‌کنندگان نگاه می‌کند و بسیاری از دست‌ها در قفسه فروشگاه‌های کوچک و بزرگ را به سمت خود هدایت می‌کند. این روزها در تعدد تصاویر و تبلیغات تجاری، یک طراحی ساده و خلاق توانسته نام تک‌ماکارون را در خاطره سفره‌های ایرانی ثبت کند. نامی که هرچند عمری طولانی در میان برندهای مواد غذایی نداشته، اما تا این لحظه نامش را به‌عنوان برند برتر صادرکننده ملی سر زبان‌ها انداخته است.
