استارتاپ کسبوکار و شرکتی است که بتواند با سرعت زیاد، رشد بالایی تجربه کند. این کسبوکار ممکن است فناوری جدیدی را توسعه دهد، خدمت جدیدی را برای مشتری عرضه کند یا شیوه ارائه خدمت را به‌طریق نوآورانه‌ای تغییردهد. مهم‌ترین موضوع در مورد استارت‌‌آپ‌ها، قابلیت رشد و مقیاس‌پذیری آنهاست که به جهت ارزشی که به مشتری ارائه می‌کند، به‌وجود می‌آید.
در حالی‌که در کسب‌و‌کارهای سنتی، رشد معمولا به نسبت میزان منابع مورد نیاز اعم از مواد اولیه و نیروی انسانی تا حدودی خطی است. در حالی‌که راز پشت پرده موفقیت و پتانسیل رشد استارتاپ‌ها، دقیقا در خلق ارزش برای مشتری است که موجب می‌شود ارتباط میان میزان رشد و منابع مورد نیاز اولیه، نمایی باشد.
بنابراین کسب‌وکاری که صرفا روی یک اپلیکیشن کار می‌کند یا از طریق وب‌سایت، محصولی را به فروش می‌رساند، به این معنا نیست که یک استارتاپ است، بلکه اگر ارزش شایان نوآورانه‌ای به مشتری ارائه کند و ازاین طریق بتواند ماهانه و حتی هفتگی رشد قابل توجهی در میزان فروش و توسعه محصول خود نشان دهد، یک استارتاپ است. درعین حال، این رشد سریع، با ریسک فراوان همراه است، زیرا بر پایه نوآوری رخ می‌دهد.
استارتاپ مرحله‌ای از رشد کسبوکار
البته باید حواس‌مان باشد که کلمه استارتاپ، در واقع به مرحله‌ای از رشد کسبوکار اطلاق می‌شود که در آن مرحله، کسبوکار احتمالا نمونه اولیه‌ای دارد و در تلاش برای فروش و رشد سریع‌تر، گرفتن سهم بازار بیشتر و جذب مشتری از طریق تبلیغات، بهبود محصول اولیه و متناسب‌کردن آن با نیازهای مشتری است. به کسب‌وکاری که در این مرحله رشد قرار دارد و قابلیت رشد سریع را داشته باشد استارتاپ می‌گویند. پس ایده‌ای که در ذهن یک نفر به‌وجود می‌آید، استارتاپ نیست و کسبوکار بالغ‌شده‌ای که کارکنان زیادی دارد یا به سودآوری زیادی دست پیداکرده، دیگر استارتاپ به شمار نمی‌رود.
سرمایه مورد نیاز برای استارتاپ نیز برای توسعه محصول، ورود به بازار و احتمالا جذب تعداد محدودی نیروی انسانی خواهد بود که به جهت نوآورانه بودن ونبود دستاوردهای قابل لمس متداول، از طریق ابزارهای تامین مالی سنتی به‌دست نمی‌آید. بنابراین هر کسبوکار کوچک و متوسط (SME) به معنی استارتاپ نیست، بلکه شاکله یک استارتاپ، ارزش پیشنهادی و قابلیت رشد سریع آن است.
