تجربه زیسته
چه به اجبار باشد چه به اختیار صبوری و صبر پیشه کردن، نمی‌گویم نتایج دلخواه اما نتایج عجیبی با خود به همراه دارد. نتیجه‌ای که یا مطلوب ماست و اگر هم خواسته ما نباشد در مقام تقدیر نتایج شگفت انگیزی در پی دارد. نتایجی که منجر به تغییر ما می‌شود یا به عبارتی به بلوغ ما بیش از پیش کمک می‌کند.
عکس این نیز صادق است. گاهی فکر می‌کنیم همه چیز به نفع دیگران، رقیب، یا بدخواه و… است. برای همین در تصمیمی احساسی صبوری را فراموش کرده و شروع می‌کنیم به واکنش نشان دادن یا انجام فعل و انفعالاتی که در نهایت چون ریشه در عجله، احساسات، خشم، نفرت و انتقام… دارد منجر به زیان ما می‌شود.
اما وقتی به اجبار یا به اختیار صبوری پیشه می‌کنیم متنی که نوشتیم را سند نمی‌کنیم. تماس عصبی یا احساسی نمی‌گیریم، تصمیم شتابزده و از سر استیصال نمی‌گیریم و… صبر پیشه می‌کنیم. در نگاه اول گویا همه چیز به زیان ما و به نفع آن یا آن‌ها شده است. اما با گذر زمان درمی‌یابیم در این صبوری حکمت بزرگی نهفته بوده که در آن مقطع حساس قادر به دیدن و پیش بینی آن نبودیم.
حرف آخر:
از دوستی آموختم که در عصبانیت متن پیامم را خطاب به آن فرد یا مجموعه بنویسم و سریع سند کنم اما نه برای او، برای خودم بفرستم. چون متن را نوشته و دکمه ارسال را زده بودم حس این را داشتم که پاسخ داده‌ام اما پاسخ برای خودم ارسال شده بود. بعد از چند روز یا چند هفته، وقتی پیام را می‌خواندم متوجه شدم چه کار خوبی کردم که متن را برایشان ارسال نکردم.
صبوری سخت است و گاه رنج بسیاری دارد. رنجی که منجر به تغییر و بزرگ‌تر شدن ما می‌شود. تغییرها هزینه‌زا هستند، همراه با درد؛ اما در نهایت بخشی از تکامل و فرایند بلوغ‌مان را تسریع می‌کند.
صبوری نیاز به مراقبت و سکوت همراه با تفکر دارد پایان خوش یا پایان درست نتیجه صبوری است. در هر اتفاق ناگواری فکر می‌کنیم اگر این کار را نکنیم دنیا به پایان می‌رسد. یادمان باشد تا زمانی که زنده‌ایم دنیا برای ما پایان‌پذیر نیست. هر زمان حس کردید همه چیز تمام شده بدانید همه چیز شروع خواهد شد به شرطی که صبور باشید و خوددار.
برای کوچک شدن مشکلات و به دست آوردن صبوری، دو راهکار را به تجربه آموخته‌ام. خودتان را قوی و بزرگ‌تر از مشکل پیش آمده کنید؛ کوچک‌سازی مشکلات به اتخاذ صبر و تصمیم منطقی و پشت سر گذاشتن بحران‌ها کمک می‌کند.
دوم: گاهی به آسمان نگاه کنید و به جایگاه کره زمین در کهکشان راه شیری فکر کنید که با همه عظمتش، یک ذره غبار است در کهکشان. مشکل شما در چه اندازه‌ای است؟ صبوری، بخشش و مهربانی معنا بخش زیستن در این غبار کوچک است.