توصیه‌های جسیکا میرل وبلاگ‌نویس حوزه فناوری درخصوص ایجاد تعادل در کار
شاید شما هم بارها تصمیم گرفته باشید که با برقراری تعادل مطلوب بین زندگی شغلی و غیرشغلی به آرامشی نسبی برسید. تعادلی که زندگی روزانه شما را تحت تاثیر قرار ندهد و از طرفی در زمینه شغل و کسب درآمد نیز به شما لطمه‌ای وارد نکند. نبود این مهم در زندگی عامل ایجاد استرس و نارضایتی در هردو سمت ماجراست. هنگامی که فردی زمان بیشتری را به شغل خود اختصاص می‌دهد به موفقیت‌هایی در شغلش دست می‌یابد یا احتمالا در محل کار خود به‌عنوان کارمند نمونه تشویق می‌شود. اما همین فرد در زندگی غیرشغلی خود ممکن است با مشکلاتی روبه‌رو شود. او گاها فردی معتاد به کار خطاب می‌شود. این فرد همیشه در این فکر است که چرا در این نیمه از زندگی موفق نیست. از سوی دیگر هنگامی که کسی اولویت خود را زندگی غیرشغلی خود قرار می‌دهد و نیمه شغلی زندگی‌اش متاثر از نیمه دیگر می‌شود احتمالا در زمینه کاری با مشکلاتی مواجه می‌شود. او فردی تنبل تلقی می‌شود که تمرکز کافی بر پیشه‌اش ندارد. پس چطور می‌توان به تعادلی خوب بین این دو رسید؟
کیفیت کمیت را به همراه می‌آورد
مردم زمان بیشتری را برای فعالیتی که در آن تبحر دارند و موفق‌ترند خرج می‌کنند. برای مثال شخصی که در زندگی روزانه غیرشغلی خود به موفقیت رسیده و احساس رضایتمندی دارد به‌سختی می‌تواند از زمان خود در این حیطه بکاهد و در زمینه شغلی سرمایه‌گذاری کند. به همین منوال کسی که علاقه و روحیه‌اش در زمینه کار و شغل است و در این زمینه به موفقیت رسیده ناخودآگاه تمایل دارد در دنیای موفقیت خود زندگی کند و همچنان کمتر و کمتر به زندگی غیرشغلی می‌پردازد. پس با آگاهی از این مهم می‌توان اندکی به این تعادل نزدیک شد.
مدیریت هرچه بهتر زمان
اغلب ما عادت داریم در خانه ایمیل‌های مربوط به کار را چک کنیم یا در محیط کار ایمیل‌ها و یا پیام‌های زندگی غیرکاری را بررسی کنیم. درواقع یافتن نقطه جدایی زندگی شغلی و غیرشغلی کاری است منحصربه‌فرد و در بسیاری مواقع غیرممکن. این موضوع برای هر فرد با توجه به سلیقه توانمندی و شرایط زندگی کاملا متفاوت و سلیقه‌ای است. اما نسخه‌ای که بتوان برای همه افراد پیچید این است که زمان هیچ‌کدام را صرف دیگری نکنید و در زمان خود بر روی هرکدام تمرکز کنید.
گاهی استراحت لازم است
امروزه بیش از همیشه افراد تمایل دارند بیشتر زمان خود را به کار کردن بپردازند و گاها اوقات فراغت را نیز قربانی شغل خود می‌کنند. به خود یادآوری کنید که هدف از این همه تلاش چیست؟ آیا جز آسایش و خوشحالی نیست؟