انقلابی در سیستم پزشکی هندوستان
ورود استارتاپ‌های خدمات درمانی
بزرگ‌ترین مشکل در مدل تحویل مراقبت بهداشتی در هند، نسبت پزشک به بیمار، نبود زیرساخت پزشکی مناسب در تمام شهرهای کوچک و روستاها، کمبود تخت‌های بیمارستانی و مهم‌تر از همه هزینه درمان و داروست.
اکوسیستم مراقبت بهداشتی هند به خوبی تعریف شده و یکی از سودآورترین و قابل احترام‌ترین اکوسیستم‌ها در دنیاست. هند در بین ۱۰ کشور برتر از نظر گردشگری پزشکی قرار دارد زیرا پزشکان ماهر و زیرساخت پزشکی پیشرفته‌ای دارد.
در دهه گذشته، بیمارستان‌های خصوصی در نقاط مختلف این کشور ساخته شدند که همگی از زیرساخت و امکانات مورد نیاز بهره‌مند هستند. تقریبا، ۷۶ درصد از جمعیت هند بیمه پزشکی ندارند و اکثریت جمعیت هند از عهده پرداخت هزینه‌های این مراکز بر‌‌نمی‌آیند.
از سوی دیگر، بیمارستان‌های دولتی نیز در حال بهبود زیرساخت فعلی خود هستند تا ظرفیت را بالا ببرند و تعداد بیشتری از بیمارانی را که به دنبال درمان پزشکی مقرون‌به‌صرفه هستند، پذیرش کنند. اما به عنوان دومین کشور پرجمعیت در دنیا، که بیش از ۷۰ درصد جمعیت آن در مناطق روستایی زندگی می‌کنند، هند از نظر مراکز پزشکی مناسب عقب‌افتاده است و به بیش از ۲میلیون تخت بیمارستانی نیاز دارد تا بتواند نیازهای پزشکی این جمعیت را برآورده سازد.
با اینکه هند در حال ساخت زیرساخت پزشکی و افزایش ظرفیت از طریق افزایش تعداد بیمارستان‌ها و دانشکده‌های پزشکی است، باید از رویکردهای نوآورانه‌ای استفاده کند که می‌توانند نیاز به مراکز زیرساخت پزشکی بزرگ و فیزیکی را کاهش دهد و یک مدل تحویل کارآمدتر و سریع‌تر را ایجاد کند که خدمات پزشکی مقرون‌به‌صرفه و باکیفیت ارائه می‌دهد.
حومه هند علاوه بر درمان با کیفیت و مقرون‌به‌صرفه با چالش‌های دیگری نیز برای بیماران رو‌به‌رو‌ست. اکثر افراد در این مناطق به بیماری‌های مربوط به تنباکو مبتلا هستند. این بیماران در طول درمان خود به دلایلی مانند هزینه درمان پزشکی، مراجعه منظم به بیمارستان، هزینه‌های سفر برای دسترسی به مراکز پزشکی، از دست دادن دستمزد روزانه یا درآمد و نداشتن بیمه پزشکی برای حمایت از درمان خود، به فقر کشیده می‌شوند.
چالش به یک مدل تحویل کارآمد مربوط می‌شود که هزینه مقرون‌به‌صرفه درمان را از طریق پزشکان با تجربه در نزدیکی آنها ارائه می‌دهد. اکوسیستم استارتاپی مراقبت بهداشتی به دنبال ایجاد راهکارهایی است که بیمار‌محور، متصل، قابل اعمال و مقرون‌به‌صرفه باشند تا بتوان آنها را با زیرساخت موجود یکپارچه‌سازی کرد بدون اینکه نیاز باشد ظرفیت پزشکان یا زیرساخت پزشکی را افزایش بدهند.
یکپارچه‌سازی فناوری برای بهبود مدل تحویل فعلی در سال‌های اخیر و با نفوذ خدمات اینترنتی سرعت گرفته است. پزشکی از راه دور به یک پلتفرم اتصال برای راهکارهای پزشکی تبدیل شده است. در این مدل اتصال چالش نیست بلکه تشخیص که بر اساس یک ارزیابی ضعیف از کارگران پزشکی و آشنایی بیماران درباره علائم خود است، چالش به شمار می‌رود.
این ارزیابی‌ها می‌توانند گمراه‌کننده باشند و موجب درمان نادرست و در نهایت بروز بیماری‌ها و مشکلات پزشکی شوند. راهکار آن دستگاه‌های پزشکی دیجیتال است که می‌توانند تمام آمار حیاتی ممکن را ثبت کرده و آنها را بدون نیاز به مداخله انسان به پزشک ارائه دهند و می‌توان آنها را در شرایط اورژانس و ویزیت‌های خانگی با خود حمل کرد. استارتاپ‌های مراقبت بهداشتی اکنون دستگاه‌های پزشکی را طراحی و تولید می‌کنند که می‌توانند یک اسکن کامل از بدن را ارائه دهند و به پزشکان کمک کنند تا داروی مناسب را تجویز کنند.
راهکارهای پزشکی در مناطق روستایی
استارتاپ‌هایی که در حوزه‌ای کار می‌کنند که راهکارهای دیجیتالی را اعمال کرده‌اند، اکنون برای ایجاد یک تاثیر بزرگ‌تر از طریق ساخت زیرساخت پزشکی آنلاین و قدرتمند مانند سوابق بیمار فعالیت کرده تا کارآمدی مدل تحویل را بهبود بخشند.
فناوری دیجیتال اکنون از طریق مراقبت بهداشتی پیش‌بینانه که از مدیریت داده، یادگیری ماشینی، هوش مصنوعی و اینترنت اشیاء پزشکی برای پیش‌بینی بیماری‌های مهلک احتمالی در آینده نزدیک از طریق ارزیابی و تحلیل داده بر اساس سابقه بیمار، عادات، سن، ژنتیک، تشخیص فعلی، داروهای مصرفی، سابقه خانواده و سبک زندگی بیمار، مراقبت از بیمار را تقویت می‌کند و بیماران را تشویق کرده و به آنها آموزش می‌دهد تا سبک زندگی خود را بهبود بخشند.
پزشکی از راه دور همراه با دستگاه‌های پزشکی دیجیتالی، که نیاز به مداخله انسان را از بین می‌برند، ثابت کرده است که یک مدل کارآمد در ارائه راهکارهای مراقبت بهداشتی برای مناطق روستایی است.
نقش فناوری در ارائه راهکارهای پزشکی در مناطق روستایی، ایجاد سوابق بیمار و آموزش به بیماران درباره سبک زندگی دیگر از رابطه پزشک-بیمار فراتر رفته و یک اکوسیستم قدرتمندتر ایجاد شده است که از تمام پارامترهای مهم برخوردار است مانند تهیه نمودار نیاز به داروهای مختلف و سایر تجهیزات بر اساس تحلیل درمان تجویزی، آشنایی با آسیب‌پذیری‌های مکانی درباره بیمار‌ها و عادات و ایجاد سیستم‌های هشدار مناسب برای کنترل فراگیر‌شدن بیمار و ارائه پشتیبانی فیزیکی مورد نیاز.