شرکت نایک در سال ۱۹۶۴ توسط فیلیپ نایت دونده و مربی‌اش، بیل باورمن، بنا نهاده شد. وقتی که فیلیپ دانشجوی کارشناسی‌ارشد بازرگانی در دانشگاه اتنورد بود، تصمیم به راه‌اندازی شرکت تولید کفش‌های مخصوص دو گرفت. نایک در ابتدای کار که هنوز توان و تکنولوژی تولید کفش ورزشی را نداشت، تصمیم گرفت استراتژی خود را به واردات کفش‌های ورزشی ارزان‌قیمت و باکیفیت ژاپنی متمرکز کند. در آن روزها بازار ورزشی امریکا در دست آدیداس بود، اما به نظر می‌رسد نوآوری نایک مسیر و ذائقه بازار امریکا را تغییر داد. نایک که در ابتدا واردکننده و فروشنده کفش‌های تایگر بود، کم‌کم به فکر تغییراتی در طراحی و ساخت آن‌ها مطابق با سلیقه امریکایی گرفت. با طراحی مجدد این کفش‌های ژاپنی، نایک اولین مشتریانش که نوجوانان دبیرستانی و ورزشکار محلی بودند را به خود جلب کرد و توانست میان این گروه که دنبال کفش مقاوم و ارزان‌قیمت بودند، شهرتی بیابد.
جالب اینجاست که تولیدات اولیه نایک، با این نام آغاز نشد و شرکت اولیه نام «روبان آبی ورزش» را برای خود برگزیده بود. نام نایک از سال ۱۹۷۱ متولد شد، نامی که الهام‌گرفته از نام الهه پیروزی در یونان باستان است. لوگوی معروف آن هم که شاید کمتر کسی با دیدنش به یاد نایک نیفتد، همان سال توسط کارولین دیویدسون و تنها با قیمت ۳۵ دلار طراحی شد. طرح آن هم اشاره به بال‌های الهه پیروزی دارد و در ابتدای طراحی، نام نایک با رنگ نارنجی بالای آن نوشته می‌شد اما اکنون این طراحی ساده حتی از نام تجاری خود هم بی‌نیاز شده و به‌تنهایی شهرت برند نایک را بر دوش می‌کشد.
پس از تغییر نام شرکت، خود شرکت نیز با تغییرات بزرگی مواجه شد. ایجاد خط تولید جدید و تولید مستقیم از این تغییرات بود. با گذشت سال‌ها به محصولات و گستره تولید آن نیز اضافه می‌شد. اما محصولات جدید فقط شکل و روی جدید نداشتند، بلکه کارایی‌های آن‌ها نیز به‌روز می‌شد. در سال ۱۹۷۸ نایک، تکنولوژی Air خود را معرفی کرد. این تکنولوژی از یک پلاستیک پر از گاز در کفه کفش استفاده می‌کرد که این پلاستیک بالشتی‌شکل باعث می‌شد تا کف کفش، نرم‌تر شود. به‌دنبال این طراحی خلاق، نایک دریافت که برای به‌یاد ماندن نامش در ذهن مشتریان باید از ابداع نام‌های تجاری خاص خود بهره گیرد و یکی از جاودان‌ترین این نام‌های تجاری، «نایک‌ایر جردن» است. مایکل جردن که همیشه سوپراستار بسکتبال امریکاست، با پوشیدن این کفش به‌تنهایی توانست ارزش نایک در عالم کسب‌وکار را ده‌ها پله جلو بیندازد. این روزها «تایگر وودز» هم که به مدد نایک پردرآمدترین ورزشکار تاریخ شده، به جردن پیوسته و دومین مبلغ بزرگ نایک در تبلیغات این برند است.
در سال ۱۹۸۶ سود شرکت نایک از یک میلیارد دلار هم بیشتر محاسبه شد. با پیشرفت این شرکت، مسئولان آن به فکر گسترده کردن محصولات و شعب آن در سراسر جهان افتادند و سعی کردند تا تقریبا تمام وسایل و پوشاک وزرشی مربوط به ورزش‌های پرطرفدار نظیر بسکتبال و فوتبال را تولید کنند. در اواخر دهه ۸۰ هم نایک شعار “!Just Do It” را برای خود برگزید و آن را به‌عنوان شعار تجاری و انحصاری خود درآورد. هرچند بنیان‌گذاران این برند، اکنون دیگر در آن فعال نیستند؛ بیل باورمن در ۸۸ سالگی درگذشت و فیلیپ نایت در ۶۶ سالگی خود را بازنشسته کرد و عنان نایک را به مدیرعامل دیگری سپرد. اما نام نایک و محصولات ورزشی‌اش دیگر برای هیچ ورزشکار و ورزش‌دوستی در دنیا غریبه نیست و این برند که اکنون فعالیت‌های بشردوستانه و محیط‌زیستی‌اش توجه دنیا را به خود جلب کرده، به‌عنوان بزرگ‌ترین تولیدکننده محصولات ورزشی در دنیا فعالیتش را ادامه می‌دهد.