سایمون سینک در کتاب رهبران آخر غذا می‌خورند، دانش انسان‌شناسی خود را به نمایش می‌گذارد. در این کتاب ما سفر می‌کنیم به دوران جنگ جهانی دوم و پس از آن، با عملکرد سیستم‌های مغزی آشنا می‌شویم.
سایمون سینک، سخنران انگیزشی، مشاور، نویسنده و مربی ارتباطات دانشگاه کلمبیا‌ست. او که در نهم اکتبر ۱۹۷۳ در منطقه جنوب غربی لندن به نام ویمبلدون به دنیا آمده، همواره به دنبال شناخت انسان و راهبردهایی برای بهبود کیفیت مدیریت بوده است.
به همین دلیل سایمون سینک بسیاری از سال‌های عمرش درس خواند. سینک دانش‌آموخته کارشناسی حقوق از دانشگاه لندن و کارشناسی انسان‌شناسی فرهنگی از دانشگاه برندایس ایالت ماساچوست آمریکا‌ست.
سایمون سینک از سال ۲۰۰۹ تاکنون ۵ جلد کتاب منتشر کرده است. دومین کتاب سایمون سینک باعنوان «رهبران آخر غذا می‌خورند: چرا بعضی از گروه‌ها می‌توانند با هم همکاری کنند و بعضی قادر به این کار نیستند؟» در سال ۲۰۱۴ توسط انتشارات پنگوئن به چاپ رسیده است.
رهبران آخر غذا می‌خورند، روایتی از کار گروهی و چگونگی ارتباط در محیط کار است. این کتاب همچنین راهنمایی برای مدیریت و منابع انسانی است.
در کتاب رهبران آخر غذا می‌خورند، ما دلیل دیرتر غذاخوردن دریانوردانی که درجه بالاتری دارند را می‌آموزیم. اما داستان به همین جا ختم نمی‌شود.
سایمون سینک در کتاب رهبران آخر غذا می‌خورند، دانش انسان‌شناسی خود را به نمایش می‌گذارد. در این کتاب ما سفر می‌کنیم به دوران جنگ جهانی دوم و پس از آن، با عملکرد سیستم‌های مغزی آشنا می‌شویم.
با این وجود باز از هم خواهیم پرسید که چرا رهبران آخر غذا می‌خورند؟ به نسل‌های گذشته مردم آمریکا فکر خواهیم کرد. سایمون سینک در کتاب رهبران آخر غذا می‌خورند، نسلی را به نمایش می‌گذارد که نسبت به کار هیچ احساس تعلقی نداشتند.
این کتاب ما را با خود درونمان روبه‌رو می‌کند و به ما می‌فهماند که چقدر در کار گروهی ضعیف یا قوی عمل می‌کنیم.
از سوی دیگر، نور امیدی برای ادامه راه به مدیران و صاحبان مشاغل می‌دهد. مهم‌تر از همه نکاتی که گفته شد، توجه به فرهنگ سازمانی است. به عنوان مثال، در بخشی از کتاب آمده است:
«هر فرهنگ، تاریخچه، سنت‌ها، زبان و نماد خود را دارد. هنگامی‌که با فرهنگی همخوانی داریم، آشکارا اعلام می‌کنیم که به آن گروه تعلق داریم و رفتار خود را با مجموعه‌ای مشترک از ارزش‌ها و باورها هماهنگ می‌کنیم و تا اندازه‌ای، هویت خود را با فرهنگ کشوری تعریف می‌کنیم که تابعیت آن را داریم.
این مسئله به این معنا نیست که هر روز به هویت فرهنگی خود می‌اندیشیم. اما اگر از گروه خود دور باشیم یا خاندان ما در معرض تهدید خطری خارجی قرار گیرد، این موضوع اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.
حتی ممکن است تمرکز اصلی ما بر هویتمان قرار گیرد. در فرهنگ‌های قوی سازمانی، کارکنان وابستگی‌های مشابهی پیدا خواهند کرد. آنها هویت شخصی خود را براساس فرهنگ شرکت تعریف می‌کنند.
در فرهنگ سازمانی ضعیف، به خاطر انجام کاری که «نفع شخصی» ما را به دنبال دارد، از مسیر انجام «کار درست» منحرف می‌شویم.»
روش سایمون سینک برای ارائه مفاهیم مختلف، روش داستانگویی و مثال است. همین مسئله باعث جذابیت کتاب «رهبران آخر غذا می‌خورند» می‌شود. در این کتاب از تاریخچه استیک‌نت مطلع می‌شویم، به شرکت‌های مختلفی سفر کرده و می‌توانیم خاطرات افسران نیروی دریایی را بخوانیم.
کتاب رهبران آخر غذا می‌خورند توسط الهام نورانی‌پور ترجمه شده و انتشارات آریاناقلم چاپ آن را برعهده داشته است.
ترجمه دیگری از این کتاب وجود دارد که ناهید سپهرپور آن را ترجمه کرده و توسط نشر سخنکده منتشر شده است.